بعد از حجة الوداع

غدیر خم بود که نبی اکرم (ص) دست علی (ع) را بالا برد و فرمود:من کنت مولا فهذا علی مولا.

آن روز مردم با علی (ع) بیعت کردند و این ولایت را به مولایشان تبریک گفتند..اما خیلی زود بعد از وفات پیامبر(ص) صقیفه رابر پا کردند  و منکر ولایت شدند.و مولایشان را مسبب خون سران قریش دانستند .

آنها غافل بودند از اینکه مولایشان حکومت را نمی خواهد و تنها زمینه سازی جهت عدالت و برپایی حکومت الهی از اهداف اوست.در همان زمان طلحه و زبیر تبری شدند تا بدنه اسلام را زخمی کنند و زهر خود را بر اسلام بپاشند.

بعد از شهادت علی(ع)

با امام حسن (ع) چه کردند.نزدیکانش را با پول می خریدند و با زخم زبان او را آزردند و عاقبت همسر ملعونش را برای به شهادت رساندن ایشان ترغیب کردند.

بعد از شهادتت امام حسن(ع)

رای شریح قاضی را الم کردند تا امام حسین(ع) را در مسجد الحرام و درخانه خدا به شهادت برسانند.هر کس هم می خواست سخنی بگوید می گفتند به من و شما ربطی ندارد.حسین و یزید قوم و خویش هستند و این جنگ فامیلی بر سر حکومت است .

بعد از شهادت امام حسین (ع)نیز این ماجرا در سرگذشت امام سجاد ،امام باقر،امام صادق،و امام کاظم (ع) نیز ادامه داشت.

امام رضا (ع) را به بهانه اینکه ما باهم عمو زاده هستیم با نام ولایت عهدی از مدینه به طوس بردند و یکی از نزدیکان ایشان را باوعده خریدند تا به امام خیانت کند.

بعد از شهادت امام رضا باز هم این ضدیت ها ادامه پیدا کرد تا آنجا که عموی حضرت حجة ابن الحسن (عج) ادعای امامت کرد که با دست مبارک امام عصر(عج) کنار زده شد و باطل بودن او برهمگان آشکار شد.

در زمان غیبت تمام نائبان ولی عصر و علمای اسلام به نوعی از شر نزدیکان دوست نمای خود در امان نبودند و این ضدیت ها باز هم ادامه داشت تا زمانی که به امام امت امام خمینی رسید.ایشان از همان اوایل از افرادی چون بنی صدر خون دلها خورد.تا انجا که در سال 67 با اینکه می دانست ملتش در جنگ با عراق پیروزند پیمان صلح را امضا کرد و فرمود:من کاسه زهر را می نوشم و قطعنامه 598 را قبول می کنم.و این فشار روحی که در آن زمان بر امام امت وارد کردند درست مانند همان قرآنی بود که در جنگ صفین عمرو عاص بر سر نیزه کرد.و صلح را بر امیرالمومنین تحمیل کرد.

و اما امروز وعهدی که ملت ما با رهبر کبیر انقلاب آیةالله خامنه ای بستند.

کدیورها،مهاجرانی ها و سران فتنه..........به بهانه انتخابات ،اصل ولایت فقیه را هدف گرفته و منکر شدند.و بار دیگر دست طلحه ها و زبیر ها که همان دست شیطان بود از آستین سران فتنه درآمد.

آیا وقت آن نرسیده که از تاریخ اولیا خود از صدر اسلام تاکنون درس عبرت بگیریم و خود را به دنیای خیالی و سراب شیطان نفروشیم؟